Wassily Kandinsky – Okres monachijski

Okres monachijski

Ostatecznie, po okresie nauki na uniwersytecie, przyjął posadę dyrektora działu fotograficznego moskiewskiego zakładu drukarskiego. W 1896 r., kiedy zbliżał się do swoich 30. urodzin, został zmuszony wybrać jedną z możliwych ścieżek przyszłości, ponieważ zaproponowano mu profesurę w dziedzinie prawa na Uniwersytecie w Dorpat (zwanym później Tartu) w Estonii, która wówczas przechodziła rusyfikację. Kandinsky postanowił: “teraz albo nigdy”. Odrzucił ofertę uniwersytetu i pojechał pociągiem do Niemiec z zamiarem zostania malarzem.

Kandinsky studiując sztukę w Niemczech miał już autorytet władzy, który przyczyniłby się do jego sukcesu jako nauczyciela w późniejszych latach. Był wysokim, postawnym mężczyzną , zawsze nienagannie ubranym. Miał zwyczaj trzymania wysoko głowy. Według jego znajomych był mieszanką dyplomaty, naukowca i mongolskiego księcia. Jednak w tamtym czasie był po prostu przeciętnym studentem sztuki. Zapisał się do prywatnej szkoły w Monachium prowadzonej przez Antona Azbé. Dwa lata nauki pod Azbé poprzedzały rok pracy, a następnie zapis na Akademię Monachijską w klasie Franza von Stuck. Kandinsky wyszedł z akademii z dyplomem w 1900 roku i przez kilka następnych lat osiągał umiarkowany sukces jako artysta współczesny. Długo pozostawał pod wpływem XIX-wiecznego realizmu, impresjonizmu, dekoracyjnych efektów secesji (zwanej Jugendstil w Niemczech), techniką kropkową neoimpresjonizmu (lub Pointillism) oraz ekspresjonizmu środkowoeuropejskiego i francuskiego fowizmu.

kheera